مناجاتی زیبا از حضرت علامه حسن زاده آملی
الهى يا الهى يا الهى نباشد جز توام پشت و پناهى
منم يك ذره از ارض و سمايت منم يك جلوه از نور و بهايت
منم يك قطره از درياى جودت منم يك لمحه از شمس وجودت
لمحه درخشيدن ، حُسن وجه كه آشكار گردد را گويند.
منم يك نكته از غيب و شهودت منم يك شمّه از فيض نمودت
غيب عالم ماوراى طبيعت و شهود عالم طبيعت و ماده را گويند. و شَمَه به معنى كم و اندك و مقدار كمى از چيزى را گويند.
منم يك نقطه از علم عنايى منم يك صورت رسم خدايى
منم هم بوته اى از بوستانت منم هم در عداد دوستانت
((الهى اگر گلم و يا خارم از آن بوستان يارم )).
منم هم نقشى از ايوان حُسنت منم هم شمعى از ديوان حُسنت
منم دل داده روى نكويت منم شيداى حسن ذات و خويت
((الهى ديده از ديدار مال لذت مى برد و دل از لقاى ذوالجمال )).
((الهى قيس عامرى را ليلى مجنون كرد، و حسن آملى را ليلى آفرين ؛ آفريننده ديد و آن آفريننده را در آفريده ؛ بر ديوانگان آفرين !
دل من در ميان اصبعينت نمود من بود از علم و عينت
اشارت است به حديث شريف معروف كه در جامع الاسرار سيد حيدر آملى از جناب نبى مكرم (صلى الله عليه و آله و سلم ) نقل شده است : قلب المومن بين اصبعين من اصابع الرحمن و ناظر به تجرد قلب است و به معنى ديگر اينكه قلب بين دو انگشت جمالى و جلالى حق در قبض و بسط است . و اين قلب هم نمود عينى حق تعالى است و هم نمود علمى اوست . در عين مظهر اتم ((كل يوم هو فى شاءن )) است كه شيخ شبسترى گويد:
نيابد زلف او يك لحظه آرام گهى بام آورد گاهى كند شام
دل ما دار از زلفش نشانى كه خود ساكن نمى گردد زمانى
تقلب قلب از ظهورات الهى و شئونات ذاتى است و كمالات روح و كليات علم همه در اين محل به تفصيل ، سان مى يابند و از اين جهت آن را جام جهان نما و برزخ بين ظاهر و باطن گفته اند. در ابيات تبرى حضرتش آمده است :
بشنو سمه جام جم جهون نمائه جام طلسمى هَس و گرون بهائه
نَو نُسّمه كه وِرَمزى از امائه همين هسه كه خدا مُره هدائه
جام جم جهون نما همين قلب شامخ انسانى است كه محل تجلى و سان يافتن همه اطوار وجودى حق تعالى و شئون آن اطوار است ، ((و لقد خلقكم اطوارا)). (نوح /13.)
منبع:جلد دوم شرح دفتر دل-شارح:استاد صمدی آملی
نظرات شما عزیزان:
[ چهار شنبه 16 بهمن 1392برچسب:مناجاتی زیبا از حضرت علامه حسن زاده آملی,
] [ 23:28 ] [ رضا شاملو ][
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: